استاد کوچک دوساله ی من

فاطمه جان روز به روز کاملتر میشوی.بله کامل.تکامل یافته ی یک دختر کوچک دو ساله.رفتارهایت در عین کودکی چقدر درس زندگی دارد.گاهی حس میکنم دوباره تحت تربیت قرار گرفته ام و این بار زیر نظر یک مربی کوچک دوساله.درسهایی که به من میدهی بی نظیر است مثل خودت.هرگز به این شیوایی و زیبایی تربیت نشده بودم .با آنکه سالهای آغازین عمرم را در کنار استاد ادب و معرفت پرورش یافتم باز هم خلا همچین لطافتی را در وجودم حس میکردم.تلالو قلب پاک و رفتاربزرگمنشانه ات را در دل و جانم حس میکنم.استاد کوچکم قول میدهم دروس بی ریایی و دل پاکی و بخشش را بی کم و کاست یاد بگیرم وبا موفقیت به سرانجام برسانم.مگر میشود نکات تربیتی زیبا و فوق العاده ات را یاد نگرفت.تمام نکات را همانند فیلم  سکانس به سکانس برایم اجرا میکنی وچه  خوب مجذوب اجرای ذاتیت میشوم.باور نداری ؟میخواهی برایت نکته هایی را مرور کنم تا بدانی چه ذهن تیزی دارم.

وقتی شربت تلخ را در دهانت میگزارم و تو با اکراه قورت میدهی, ممنون گفتنهایت مرا یاد چه چیزها که نمی اندازد.بخور عزیزم صلاحت را میخواهم .همانطور که خدا گاهی تلخی میدهت تا به سلامتی نفس برسی و من یادم میافتد کاش تو استادم را زودتراز اینها داشتم تا مثل تو ممنون بگویم نه شکایت.

یادت می اید گاهی که ناخواسته دستم به صورتت میخورد یا برج دست سازت را میریزم تا به خودم بیایم  وقتی بحت و دست پاچگی مرا میبینی تو مرا در آغوش میکشی و مرا قرق بوسه های شیرینت میکنی .به گمانم میدانی درد پشیمانی از درد جسمی بدتر است ...نه!مطمئنم میدانی ..................ادامه دارد